ایزو (ISO) کوتاه شده نام سازمان بینالمللی (International Standard Organization) میباشد. موسسه بینالمللی استاندارد سازی (ایزو) یک فدراسیون بینالمللی متشکل از نهادهای ملی استاندارد است. تعداد این نهادها بالغ بر 140 نهاد میباشد که هریک از یک کشور برخاستهاند. ایزو یک سازمان غیر دولتی است که در سال 1947 میلادی تاسیس شد.
وظیفه ایزو ارتقاء توسعه استاندارد سازی و فعالیت های مربوطه در جهان با دیدگاهی است که هم به ایجاد تسهیلات در زمینه تبادل بینالمللی کالاها و خدمات توجه دارد و هم توسعه همکاری در زمینههای فکری ـ علمی ـ فنی و اقتصادی را در نظر دور ندارد. ما حاصل فعالیتهای ایزو قراردادهای بینالمللی خواهد بود که به عنوان استانداردهای بینالمللی انتشار مییابد. سیستم های مدیریتی ایزو از طریق بیش از 430000 سازمان در 158 کشور به اجرا درمیآید.
در سپتامبر 2015 ورژن جدید استاندارد به همت کمیته TC/176 نهایی به عموم عرضه گردید.ورژن جدید استاندارد شامل تفاوت هایی با نگارش قبلی می باشد.
در نگارش سال 2008 استاندارد مذکور شامل 8 بند و در سال 2015 شامل 10 بند میباشد.
1-دامنه کاربرد
2-مراجع الزامی
3-اصطلاحات و تعاریف
4-محیط سازمان
5-رهبری
6-طرحریزی سیستم مدیریت کیفیت
7-پشتیبانی
8-عملیات
9-ارزیابی عملکرد
10-بهبود
طبیعتا دوره ی گذر نگارش جدید 3 سال است واز سال 2018 این ورژن فراگیر میشود.
در نسخه ی جدید بر موارد زیر تاکید گردیده است:
تاکید بر ریسکها-بر اساس مدیریت
تاکید بر کاهش مستندات
تاکید بر گسترش مفهومی مستندات