مقاله برنامه ریزی خلق دانش و مدیریت دانش در سازمان ها

        

سازمان های امروزی پایه های رقابتی پایدار خود را بر داراییهای نا ملموس و سرمایه های فکری خود بنانهاده اند. این امر به ویژه در مورد صنایعی که خدمات اطلاعاتی و نرم افزاری آنها بر پایه ی دانش بنا نهاده شده اند، بیشتر صدق می کند. مزیت رقابتی بیش از پیش، از دانایی نیروی انسانی نشات می گیرد و سرمایه دانش انسانی نقش مهم تری نسبت به سرمایه فیزیکی و یا مالی در تعیین رهبران بازار دارد. با توجه به این حقیقت که دانش، تواناییها و مهارت های کارکنان، یکی از مهم ترین و قابل تجدید شونده ترین منابعی است که سازمان می تواند در مدیریت استراتژیک خود از آن مزیت کسب کند، این سرمایه سازمانی بیش از هر زمان دیگر حائز اهمیت شده است. مدیریت دانش و حیطه های مربوط به آن بر این واقعیت تاکید دارند که در فضای اقتصاد نوین جهانی، دستیابی به مزیت رقابتی پایدار در گرو ظرفیت و توانایی سازمان در توسعه و استفاده صحیح از منابع مبتنی بر دانش سازمان است. به همین سبب در این پژوهش با توجه به اهمیت موضوع، در ابتدا به چگونگی خلق دانش در سازمان پرداخته می شود و پس از آن استراتژی های مدیریت دانش نیروی کار در سازمان بیان می گردد، تا بتوان به سادگی و به وسیله رویه هایی که بیان می گردد استراتژی مناسب در خصوص دانش نیروی انسانی در سازمان ها اتخاذ نمود.

مقاله برنامه ریزی خلق دانش در سازمان ها

دانش سرمایه ای است که به کمک آن سایر سرمایه ها قابل بهره برداری بهینه خواهند شد. دانش سرمایه هوشمندی انسان و وجه تمایز آدمی از سایر موجودات است. سرمایه ی دانش با سایر سرمایه های بازاری متفاوت است، زیرا این سرمایه زمانی که ایجاد شد می تواند به وسیله ی بسیاری مورد استفاده قرار گیرد. بدون آنکه از قدر آن کاسته شود و می توان به نوعی آن را غیر انحصاری دانست. سرمایه دانش قابل تقسیم است و زمانی که نشر یافت دیگر نمی توان عده ای را از آن محروم و مستثنا ساخت، و به عبارتی می توان گفت زمانی دانش ارزش پیدا می کند که نشر یابد و مورد بهره برداری قرار گیرد. خلاصه آنکه مدیریت موثر بر سرمایه دانش در یک سازمان، پایدار ترین منبع برای توسعه محسوب می شود. مدیریت دانش عنصر حیاتی خود را از خلق دانش حاصل می کند و مدیریت دانش نباید صرفا به مراحلی مانند کسب، حفظ و کاربرد دانش بپردازد. مدیریت موثر دانش مدیریتی است که با به کارگیری ساختارها و فرآیند های مناسب امکان دانش آفرینی را فراهم سازد. مدیریت دانش قدرت سازمان در جذب، حمایت و توسعه شایستگی ها و تدارک دیدن بستری ذهنی و فکری و ساختاری مناسب است که در آنها دانش نما پیدا می کند. بدین منظور نیز در این پژوهش سعی بر آن داریم تا رویه ای برای خلق دانش در سازمان ها ارائه دهیم. همچنین به واسطه معرفی مدلی به ارزیابی دانش ایجاد شده در سازمان می پردازیم.